De ernst van misselijkheid en braken in de zwangerschap hangt vooral af van psychische factoren. Vrouwen met deze symptomen lopen meer risico op depressies en angststoornissen. Dit stelt de verloskundige Henny Wijnen die deze week promoveerde aan de universiteit van Tilburg.Wijnen vindt dat in de prenatale zorg niet alleen op medische risico’s moet worden gelet, maar ook op de psychische hoedanigheid van zwangere vrouwen. Doorverwijzen naar een specialist gebeurt tot nu toe meestal op grond van lichamelijke klachten of complicaties.
Van misselijkheid of braken wordt meestal gedacht dat ‘het erbij hoort’. Maar vooral op ochtendmisselijkheid moeten verloskundigen en artsen alert zijn, zegt Wijnen, omdat vrouwen hiermee vaak een psychisch signaal afgeven. Ze hebben een verhoogd risico op depressieve en angststoornissen tijdens de zwangerschap, wat weer kan leiden tot postnatale depressie.
Angst en depressie in de zwangerschap zijn berucht vanwege de nadelige gevolgen voor de bevalling, voor de conditie en ontwikkeling van het kind. Ook vrouwen met angsten in de laatste drie maanden van de zwangerschap moeten volgens Wijnen worden opgespoord. Evenals vrouwen met ernstige depressieve symptomen op verschillende momenten in de zwangerschap. Dit kunnen namelijk chronische aandoeningen worden.
Bron: medicalfacts.nl
De heer Wijnen zou heel goed gelijk kunnen hebben, ik ben 9 maanden misselijk geweest van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat en naar mijn mening denken ze in de gezondheidszorg en die verloskundigen enzo, alleen maar aan het kind. Of de moeder zich negen maanden klote voelt is kennelijk niet belangrijk. Zodra je zwanger bent vraagt niemand meer hoe het met JOU gaat, maar alleen maar hoe het met het kind gaat.
En ALS ze al vragen hoe het met je gaat en je zegt dat het slecht gaat is ieders antwoord: Ach, maar met de kleine gaat het toch goed? In ieder geval, het kan heel goed kloppen, ik heb in ieder geval na een vreselijke zwangerschap (toen ook al met signalen die op een depressie leken te wijzen) een hele forse postpartum depressie gehad zelfs met psychotische kenmerken, en mijn dochter is inmiddels ruim zes jaar en mijn leven is nog steeds totaal verwoest.
Ze mogen in de gezondheidszorg inderdaad ‘s naar meneer Wijnen luisteren en eens een keer wat gaan veranderen aan de pre-natale “zorg”. Bij mij had een hoop leed voorkomen kunnen worden, door bijv. een hormoonbehandeling of psychische ondersteuning.
Of de heer Wijnen gelijk heeft, weet ik niet. Natuurlijk kan je psyche invloed hebben op je lichaam. Als je je al beroerd voelt, voel je je al snel nog akeliger.
Zelf ben ik nu 9 weken zwanger. Ik begon al met overgeven voor ik goed en wel wist dat ik zwanger was. We zijn ontzettend blij met de zwangerschap, maar ik ben desondanks de hele dag door misselijk. Ik heb niet het idee dat dit iets psychisch is.
Marjan
Ik ben ervan overtuigd dat deze bewering klopt, ben zelf nu 33 weken zwanger en eindelijk aan de betere hand. Heb 3 maanden niet kunnen werken vanwege overgeven en misselijkheid, en heb zelfs 1 week in het ziekenhuis gelegen omdat ik niets binnenhield. Je kindje neemt alles wat het nodig heeft en met de kleine is alles pico-bello, maar ikzelf was 6 kilo vermagerd en mijn immuunsysteem was erg aangetast door stress en angst/paniekstoornissen. Op de duur zit het echt in je hoofd dat je overal en altijd zult moeten overgeven en buitenkomen is dan echt niet zo’n pretje meer.Je houd dat overgeven/misselijk zijn als het ware in ‘stand’ met je psyche en voelt je verschrikkelijk slecht.Die hormonen zijn echt wel niet te schatten en die paniekstoornissen wens je je ergste vijand nog niet toe, die zijn verschrikkelijk en weinig mensen verstaan wat er door je hoofd gaat, wat het extra moeilijk maakt, want aan jou is niks te zien. Zwanger zijn lijkt voor iedereen een blijde gebeurtenis en toch zit je daar dag en nacht te huilen en te paniekeren voor niks en heb je geen zin om iets te doen. Gelukkig kan ik goed met mijn partner praten en heeft die mij al erg goed gesteund, ookal moet het voor hem aartsmoeilijk zijn geweest om die moeilijkste momenten alleen al te ‘verstaan’
Vanaf het begin ben ik in behandeling bij een psycholoog en dit helpt echt… al is er best veel ‘werk’ aan en moet je het toch uiteindelijk zelf overwinnen. Nu zie ik die nog steeds, want af en toe heb ik nog steeds paniekaanvallen, maar die heb ik beter onder controle en ik weet wat te doen. Je loopt het dus in van de ene op de andere dag op, maar ervanaf raken vraagt enorm veel tijd.
Eten is nog steeds een spannend moment, laat staan op restaurant gaan. Ook je lichaam laten rusten, zonder enige afleiding (vb. tv) is erg moeilijk, omdat dit mij confronteerd met alles wat ik ‘zou’ kunnen voelen..en dit tijdens een zwangerschap, waar je veel moet rusten is niet evident.
Ik kijk enorm hard uit naar de dag dat ons kindje komt, dit is voor mij een soort deadline om ervoor te gaan. vanaf dan word ik weer de oude..en kunnen we ten volle van ons kindje genieten. Daar trek ik mij aan op, als het weer even moeilijk gaat.
Alles komt heus wel inorde..want ons kleine ukkie is nog nooit zo gewenst geweest!
Kim
Ben zelf bij allebei de kindeen 9 maanden misselijk geweest. Heb zelf medicijnen (emesafene en omeprazol)gehad omdat ik niks binnen hield en veel last had van hypoglykemie. Later kwam ik er achter dat dit waarschijnlijk de boosdoener was van mijn overgeven. Dus psychisch???? ik had er geen last van.
Het verband tussen de glucosestofwisseling en de stemming wordt steeds duidelijker. Natuurlijk kúnnen psychosociale factoren een rol spelen maar je moet niet (alleen) gaan leuteren over een moeilijke jeugd terwijl de oplossing, herstel van stofwisselingsevenwichten, vaak veel meer voor de hand ligt. Logisch dat de stemming dan ook veel beter wordt.
Die misselijkheid wordt veroorzaakt door het hormoon….. De 1 heeft er meer last van dan de ander. Maar dat het psychisch is… Ik weet het niet. Ben 8 weken zwanger en idd misselijk, maar ga er vanuit dat het er bij hoort. T is toch verklaarbaar of ben ik nu gek? En kan me erg goed voorstellen dat wanneer het erg is, je hulp wilt. Als mensen dan roepen “maar allemaal voor t kind,, ” zijn ze echt niet goed bezig. Wat een onzin! Zelf heb ik erg vaak knallende hoofdpijn. Overal lees je “geen medicijnen, geen aspirine” Dan nog die haarverf waarschuwingen, geen vis ivm kwik, geen rood vlees, geen gerookte zalm, kazen zijn lastig, te lang bewaarde groente, geen hete baden” sorry hoor, maar daar word ik depressief van!
Ongetwijfeld zal dit verschijnsel bij veel vrouwen wijzen op een psychisch signaal. maar ik ben het er totaal niet mee eens dat het alleen maar psychisch is. Zelf heb ik net 2 en een halve week in het ziekenhuis gelegen vanwege het vele overgeven. Ik ben continu positief gebleven omdat ik zo blij ben met de zwangerschap. Na elke keer overgeven dacht ik: dit is vast de laatste keer, vanaf nu gaat het beter. In het ziekenhuis heb ik er zelfs rechtstreeks naar gevraagd wat het veroorzaakt. Ook ik had gehoord over dat “het tussen de oren zit”. Daar zei de dokter dat maar soms het geval is, maar dat dit lang niet altijd alleen maar de oorzaak is. In het buitenland heeft onderzoek zelfs aangetoond dat er een direct verband bestaat tussen de aanmaak van meer hormonen dan een normale zwangerschap en het ernstige overgeven. Wel is het heel belangrijk om tijdens deze periode niet weg te kwijnen in zelfmedelijden, hoe moeilijk dat ook is. Dit kan de situatie inderdaad verergeren. Ik kan alleen maar vrouwen aanraden die dit hebben om door te zetten en te blijven denken aan het eindresultaat: een prachtige baby. Want hoe ziek je ook bent, die extra hormonen zorgen voor een kleinere kans op een miskraam en een goede groei van de baby!
Zelf ben ik supergoed begeleid in het ziekenhuis en niet een heeft gezegd dat het tussen de oren zat!
Ik ben nu 6 weken zwanger en de hele dag door misselijk.
Ik hoef gelukkig niet over te geven, maar krijg geen hap door mn keel. Ik ben ook bang dat de baby niet goed groeit omdat ik niet genoeg voedingsstoffen binnen krijg, maar de baby heeft toch nog niet zoveel calorien nodig?
Wat jammer dat je zo ziek kunt worden van de zwangerschap, maar aan de andere kant krijg je er zoiets moois voor terug dat je van dat idee al energie krijgt.
Ik merk wel dat wanneer ik medelijden met mezelf heb, dat de situatie verergert en ik me beroerder ga voelen. dus ik denk wel dat het een psychisch signaal is, of een combi van beide want lichamelijk voel je je ook gewoon niet goed.
Thanks for another nice article. I would like to thank you for the effort you have made in writing this article Zwangerschapsmisselijkheid is vaak psychisch signaal | Dieet. I’m hoping for more from you sooner or later as well.
Reading this article Zwangerschapsmisselijkheid is vaak psychisch signaal | Dieet jogs my memory of my previous roommate! He always kept talking about this. I’ll forward this post to him. Pretty positive he will have a superb read. Thanks for the knowledge you publish.