Mensen van een andere origine hebben twee tot zes keer meer kans om diabetes type 2 te ontwikkelen dan autochtonen. Diabetes type 2 is een ziekte die nauw samen hangt met obesitas, maar toch liggen slechte eetgewoontes hier niet alleen aan de basis. Het risico op diabetes type 2 is namelijk deels erfelijk bepaald.
De Antwerpse dokter Güven Yildiz doet onderzoek naar suikerziekte bij allochtonen. Zij zegt dat in België alleen een schatting kan gemaakt worden over de grotere gevoeligheid van allochtonen aan diabetes, maar doet een beroep op cijfers uit Nederland. Deze cijfers kunnen ook volgens de Vlaamse Diabetes Vereniging (VDV) geëxtrapoleerd worden naar België. Vooral Surinamers, Hindoestanen, Turken en Marokkanen blijken gevoelig voor de ziekte.
Etniciteit is volgens de VDV dus een risicofactor op zich. Maar de erfelijke aanleg bepaalt mee het risico op obesitas en diabetes type 2 en de leeftijd waarop die zich ontwikkelen. Een deel van de verklaring schuilt waarschijnlijk in het verschil in leefgewoonten met deze in het land van oorsprong: de stofwisseling is aangepast aan de omgeving. In een andere omgeving leidt dat tot problemen. Bovendien wordt diabetes bij mensen van andere origine gemiddeld enkele jaren vroeger ontwikkeld dan bij autochtonen.
Ramadan
Allochtonen hebben dan ook nood aan precieze informatie over deze ziekte. Moslims die suikerziek zijn bijvoorbeeld, nemen best niet deel aan de Ramadan. “De Ramadan is een risicoperiode,” zegt de VDV. “Door plots uit het normale ritme van de behandeling te vallen, is er meer risico op te hoge of te lage bloedsuikerwaarden.”
Ook onvoldoende vochtinname is heel belangrijk. Vasten van zonsopgang tot zonsondergang om daarna veel en vet- en suikerrijk te eten, is funest voor de diabetesbehandeling.
Voedingsdriehoek
Terwijl Nederland intussen preventieve informatiecampagnes lanceert in het Turks, Arabisch en Berbers zijn er in ons land geen nationale sensibiliseringscampagnes voor Belgen met een andere afkomst. Toch maakt sinds een paar jaar het VIG, het Vlaams Instituut voor Gezondheidspromotie, een aangepaste voedingsdriehoek speciaal voor de Turkse en de Marokkaanse gemeenschap.
Op de aangepaste voedingsdriehoek zijn producten als couscous, feta, karnemelk, dadels, paprika, vijgen en pompoenen terug te vinden. Bovendien is de informatie in de bijhorende brochure naast het Nederlands ook opgesteld in de eigen taal. Dat is belangrijk omdat campagnes gericht naar anderstaligen cultuurspecifiek moeten zijn.
Op lokaal niveau wordt er wel gewerkt aan communicatie op maat van de allochtone diabetespatiënt. Zo heeft ZiekenhuisNetwerk Antwerpen een educatief visueel pakket waardoor taal geen barrière meer vormt en iedereen gezond kan leren eten.
Bron:http://www.hbvl.be
